Ah Zavallı Yüreğim...
Bilmiyorum bu kaçıncı yanlışın
Kim bilir kaçıncı yanılışın...
İnandığın düşlerden kaçıncı uyandırılışın.
Sığındığın son limandan
Ardında ümitlerini bırakıp
Kopan fırtınayla apansız ayrılışın.
Bu kaçıncı demir alışın bilinmez?
Belki de hiç olmayacak bir hayale
Bu kaçıncı aldanışın...
Gökyüzü mü sandın bu üşüten maviliği
Yitik zamanlarımda başucumda duran yokluğa,
İçimi ürperten yalnızlığa çare bulamayışın.
Ah zavallı yüreğim!
Özlemini zerre zerre hücrelerinde,
Yokluğu benliğinde kanatarak,
Kar yangını gecelere bu kaçıncı uzanışın?
Ne vakit döküldü sonbaharıma yapraklar,
Ne vakit sardı yalnızlıkta kış düştü satırlarıma?
Ah zavallı yüreğim!
Şimdi uzak iklimler gibi buğulu gözlerim,
Kızıl topraklar kadar ümitsiz bedenim,
Ellerimde dua gibi taşıdığım şiirlerle,
Günahlarımda yanmaya gidiyorum.
İşte gidiyorum yüreğim
Özlemiyle yaktığın ateşleri
Gözyaşlarımla söndürmeye gidiyorum...
Paz Tem. 01, 2007 7:22 pm